Η δεκαετία 1868 – 1878 ήταν μια σκοτεινή περίοδος στρατοκρατίας, άνθρωποι όπως ο Χ. Αργυράκης και ο Κ. Μητσοτάκης διαμαρτυρόμενοι για την καταπάτηση του Οργανικού νόμου εξορίστηκαν εκτός Κρήτης.

Οι Κρήτες γνωρίζοντας ότι έχει αρχίσει Ρωσοτουρκικός πόλεμος κηρύσσουν επανάσταση με αιτήματά τους: Α. Να κηρυχθεί η Κρήτη αυτόνομη φόρου υποτελής στο Σουλτάνο Β. Ο διοικητής να είναι χριστιανός και να εκλέγεται.

Το Μάρτιο όλη η Κρήτη εκτός των φρουρίων είναι στα χέρια των επαναστατών.

Ο Σουλτάνος διαπραγματεύεται και υπογράφεται η Σύμβαση της Χαλέπας άρθρα της είναι:

Α. Ο Γενικός διοικητής μπορεί να είναι Χριστιανός.

Β. Ο Γενικός διοικητής έχει ένα σύμβουλο από την άλλη θρησκεία.

Γ. Ιδρύεται Κρητική Χωροφυλακή.

Δ. Αναγνωρίζεται η Ελληνική ως επίσημη γλώσσα.

Ε. Η Γενική Συνέλευση έχει 80 μέλη, 49 χριστιανούς και 31 μουσουλμάνους.

ΣΤ. Χορηγείται αμνηστία στους επαναστάτες.

Επιτυχία οπωσδήποτε η Κρήτη ουσιαστικά είναι ημιαυτόνομη.