Στο χωριό Εμπρόσνερος Χανίων ζει και έχει τον πύργο του ένας φοβερός γενίτσαρος με το όνομα Αληδάκης.

Ο πλούτος του είναι τεράστιος, τραγούδι αφιερωμένο στο τέλος του γενίτσαρου γράφει: «Μητάτα* 24 έστενε στην αράδα» Το χειρότερο όμως είναι οι ανομίες του σε βάρος των πεδινών χριστιανών.

Ο Αληδάκης έχει στενέψει πολύ την κτηνοτροφική περιοχή των Σφακιανών και δεν διστάζει να τους φοβερίζει με τον στρατό του. Μόνο τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από την μεγάλη καταστροφή της επαρχίας, οι Σφακιανοί συναθροίζονται και αποφασίζουν πόλεμο κατά του Αληδάκη.

Αυτός ο πόλεμος θα γίνει με την βοήθεια των γυναικών οι οποίες απαίτησαν την συμμετοχή τους. Έχουν βλέπεται μείνει λίγοι οι Σφακιανοί και οι γυναίκες τους έχουν ήδη πάρει το βάπτισμα του πυρός από την προηγούμενη επανάσταση άρα δεν μπορούν να τους αρνηθούν.

Ο ποιητής της εποχής Γεωργής Πάτερος γράφει: « Γυναίκες, σεις να κάτσετε μαζί με τα παιδιά σας, μα σας κάτω ‘ς τον Πρόσνερο, δεν έναι η δουλειά σας ογλήγορα ‘ς τά σπίθια σας, των λεν’ οι πολεμάρχοι, μα μεις του Πύργου την Τουρκιά την τρώμε και μονάχοι. - Μα μεις δεν απομένομε, μαζί σας θ’ ακλουθούμε, τση Ρωμηοσύνης τον οχθρό κ’ εμείς θα πολεμούμε. - Άς έρθου, σα δε γίνεται, μα η πρώτη των δεν έναι ».

Οι Σφακιανοί αφού κύκλωσαν τον γενίτσαρο, στον πύργο του, κατάφεραν μετά από αγώνα και θυσίες να τον νικήσουν και να καταστρέψουν τον πύργο.

Ανάμεσα στους νεκρούς αγωνιστές όπως αναφέρει ο ποιητής είναι και γυναίκες «κλαιν την Βουρβαχο-Κατσουλή, με την μακρέ πλεξούδα, από πολέμ’ αντρείστικα, κ’ ας ήτο κοπελούδα κλαίσι και την Σγουραφελλιά, πώκαμε τα λαγούμια, κ’ έκανε τα παιδιά ‘ρφανα, χηράδες τα χανούμια».

Ερείπια του πύργου στέκονται ακόμα για να θυμίζουν μια ακόμα θυσία.

* Μητάτο. Αυτόνομη γεωργοκτηνοτροφική μονάδα