Μετά το τέλος του αλέσματος "ασκιάζανε", βάζανε δηλαδή το λάδι απο την κασέλα στα ασκιά, με το κάρτο και αφού είχαν τοποθετήσει το χωνί στο μπουζούνι -λαιμό- του ασκιού, μετρώντας το παράλληλα.
Απο το μέτρημα έβγαινε η κάρτα η πλερωμή της φάμπρικας για το άλεσμα που ήτανε δέκα τις εκατό αλλα και η απόδοση που είχαν οι ελιές, αφού υπολόγιζαν πόσο λάδι έβγαζε το ένα μουζούρι απο ελιές.
Τα ασκιά τα μετέφεραν οι αλετρουβάρηδες τα άδειαζαν στα πιθάρια του νοικοκύρη και μετά επέστρεφαν στην φάμπρικα.Εκεί τα κρέμναγαν ανάποδα απο τα μεσοδόκια έως ότου στραγγίσει και η τελευταία σταγόνα ελαιολάδου που είχε παραμείνει στο εσωτερικό τρίχωμα του ασκιού.
