ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑ

Ο Φέρμορ, που στο μεταξύ είχε φορέσει ρούχα κρητικά και είχε σκουρήνει φρύδια και μουστάκι με καμμένο φελλό για να μιάζει με Κρητικό, έφτασε στο Ηράκλειο με τους δύο άνδρες την 9η Απριλίου. Περπατώντας ακόμη 7 περίπου χιλιόμετρα πήγαν στην Κνωσσό, όπου εγκαταστάθηκαν στο σπίτι του Ακουμιανάκη. Πράγματι το σημείο παρατήρησης ήταν ιδανικό. Όχι όμως και τα αποτέλεσματά της. Ο Φέρμορ διαπίστωσε πως το να προσπαθήσει κάποιος ν’ απαγάγει τον στρατηγό από εκεί ήταν καθαρή τρέλα. Η Βίλα ήταν περιπεφραγμένη με τριπλή σειρά ηλεκτροφόρων συρμάτων και φυλασσόταν από μια ολόκληρη διμοιρία, που χρησιμοποιούσε ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά. Τα περίπολα ήταν τόσο πυκνά και οι επισκέψεις διαφόρων ανώτερων αξιωματικών τόσο συχνές, τους οποίους ασφαλώς συνόδευε η δική τους ομάδα φρούρησης, ώστε η παραμικρή κίνηση θα γινόταν άμεσα αντιληπτή. Αλλά απόμενε ακόμη το ενδεχόμενο της απαγωγής του Κράιπε εν κινήσει και όχι κατ’ οίκον.

Η τακτική καθημερινή σημείωση όλων των κινήσεων του στρατηγού έδειξε ότι το ωράριό του ήταν κάτι παραπάνω από ακριβές. Το πρωί η πολυτελής κούρσα του (Opel Kapitan) με οδηγό τον ανεψιό του, στρατιώτη Άλμερτ Φένσκε, τον πήγαινε στο στρατηγείο του στις Άνω Αρχάνες, απ’ όπου επέστρεφε συνήθως γύρω στις εννέα το βράδυ. Το ευχάριστο ήταν πως σε κάποιο σημείο αυτής της διαδρομής ο δευτερεύων δρόμος των Άνω Αρχάνων έστριβε απότομα και αρκετά κλειστά, ώστε τα αυτοκίνητα αναγκάζονταν να επιβραδύνουν υπερβολικά προκειμένου να μην εκτροχιαστούν. Ήταν ακριβώς στην διασταύρωση με τον κυρίως δρόμο του Ηρακλείου, μια περιοχή χαρακτηρισμένη από υψώματα με αμπελώνες, που θα μπορούσαν κάλλιστα να παρέχουν κάλυψη στους κομάντος. Επίσης και στις δύο πλευρές του δρόμου διέτρεχαν βαθιά χαντάκια, προφανώς για να μεταφέρουν νερό στις αγροκαλλιέργειες αλλά και ν’ αποστραγγίζει ο δρόμος από τα όμβρια ύδατα, ώστε οι απαγωγείς είχαν μια ακόμη κρυψώνα πρώτης τάξης.

Ο Φέρμορ δεν άργησε να πάρει την απόφασή του. Θα χτυπούσαν βραδάκι, κατά την επιστροφή του στρατηγού στο σπίτι του. Από την στιγμή που θα εκδηλωνόταν η επιχείρηση, ο καπετάν Μπουτζαλής με τους άνδρες του και ο Κίμωνας Ζωγραφάκης με δυο Ρώσους, που κατάφεραν να δραπετεύσουν και να ενταχθούν στην αντίσταση, θα αναλάμβαναν να μην επιτραπεί η διέλευση άλλων τυχόν αυτοκινήτων από το σημείο. Κάποιος θα έκρυβε το πολυτελές Opel, ώστε να μην μαθευτεί πρόωρα η ενέργειά τους. Αν παρ’ ελπίδα το Opel δεν διερχόταν μόνο του, αλλά το συνόδευε κάποιο όχημα, ορισμένοι πατριώτες θα αναλάμβαναν την εξουδετέρωσή του. Τέλος, για ν’ αποφευχθούν αντίποινα των Γερμανών σε βάρος των ντόπιων, ο Φέρμορ σκέφτηκε να ετοιμάσει μια επιστολή στα γερμανικά, με την οποία θα πληροφορούσε ότι την απαγωγή διεξήγαγαν αποκλειστικά Βρετανοί κομάντος χωρίς την παραμικρή συμμετοχή Κρητικών. Θα άφηνε μάλιστα στο αυτοκίνητο του Κράιπε μια αγγλική χλαίνη και δυο πακέτα αγγλικά τσιγάρα, ώστε να γινόταν απόλυτα πιστευτό ότι επρόκειτο καθαρά για καταδρομική επιχείρηση ξενόφερτων βρετανικών ομάδων κομάντος. Τώρα όλα φαίνονταν πιο αισιόδοξα.

Η παρακολούθηση ωστόσο συνεχίστηκε από δύο άλλους Έλληνες αντιστασιακούς, αρχικά τον φοιτητή Ηλία Αθανασάκη και κατόπιν τον χωροφύλακα Στρατή Σαβιολάκη του Σταθμού των Αρχάνων. Ο τελευταίος, με το πρόσχημα πως εκτελούσε δήθεν υπηρεσία ασφαλείας, μπορούσε να πλησιάζει αρκετά το σπίτι του Κράιπε και να καταγράφει κάθε κίνηση. Ο Αθανασάκης, πάλι, περνούσε τις νύχτες του κρυμμένος στα χαντάκια δίπλα στον δρόμο, περιμένοντας να δει από μακριά να έρχεται το αυτοκίνητο του στρατηγού, μέχρι να μπορεί στα σίγουρα να ξεχωρίσει τα φώτα του και τον ήχο της μηχανής του μέσα στο σκοτάδι. Γιατί κανείς δεν μπορούσε ν’ αποκλείσει το ενδεχόμενο να περάσει νωρίτερα κάποιο άλλο αυτοκίνητο των Γερμανών και οι κομάντος να εξαπατηθούν.

Μετά από παρακολουθήσεις αρκετών ημερών, στις 16 Απριλίου, ανήμερα το Πάσχα, ο Φέρμορ ξεκίνησε με τον χωροφύλακα Πατεράκη και τον Αθανασάκη για την Κασταμονίτσα, ώστε να συναντηθεί με τον Μος και τους υπόλοιπους. Στην σπηλιά ήδη βρίσκονταν κι άλλοι πατριώτες, που ειδοποιημένοι εγκαίρως έσπευσαν στο κάλεσμα του Φέρμορ: ο Αντώνης Παπαλεωνίδας και ο Γρηγόρης Χναράκης. Το ίδιο βράδυ οι άνδρες ξεφάντωσαν με γλέντι, φαγητό και κρασί, σύμφωνα με τα πατροπαράδοτα ελληνικά έθιμα και έπεσαν να ξεκουραστούν. Την επομένη ο Αθανασάκης επέστρεψε στο Ηράκλειο, όπου μαζί με τον Ακουμιανάκη συνέχισε την συλλογή πληροφοριών προς εξυπηρέτηση του σχεδίου τους. Ένας σύνδεσμος στάλθηκε να ειδοποιήσει τον καπετάνιο Γιάννη Μπαντουβά (αδελφό του οπλαρχηγού Μανώλη Μπαντουβά, που υπήρξε θρυλική ηγετική μορφή της κρητικής αντίστασης), ζητώντας μερικούς ακόμη άνδρες για την εκτέλεση κάποιας σοβαρής αποστολής. Ο Φέρμορ έκρινε πως δεν ήταν ανάγκη ν’ αναφερθεί ποια ακριβώς ήταν αυτή η αποστολή για λόγους ασφαλείας. Προς βοήθεια του Φέρμορ στάλθηκε ο καπετάν Μπουτζαλής με τους άντρες του, οι οποίοι έφτασαν στην σπηλιά στις 19 Απριλίου.

Καθώς οι εντολές του Καΐρου απαιτούσαν την εκτέλεση του εγχειρήματος της απαγωγής του στρατηγού πριν το τέλος του Απριλίου, ο Φέρμορ διέταξε στις 20 Απριλίου την άμεση αναχώρηση όλης της ομάδας για το προκεχωρημένο σημείο απόκρυψης. Ως τέτοιο είχε επιλεγεί το αγρόκτημα του πατριώτη αντιστασιακού Παύλου Ζωγραφιστού, το οποίο βρισκόταν κοντά στο χωριό Σκαλάνι, μόλις δύο χιλιόμετρα από το σημείο της ενέδρας. Οι άνδρες προχωρούσαν μόνο όταν έπεφτε το σκοτάδι, ενώ την μέρα ‘λούφαζαν’ σε δασύλλια ή κατάσπαρτα χωράφια. Έτσι, μια σχετικά μικρή απόσταση μισής μέρας την διάνυσαν σε τρεις. Έφτασαν στο αγρόκτημα του Ζωγραφιστού τα χαράματα της 23ης Απριλίου κι αφού πήραν μιαν ανάσα χωρίστηκαν σε δύο τμήματα: ο Φέρμορ, ο Μος, ο Τυράκης και ο Πατεράκης θα παρέμεναν στο σπίτι, ενώ οι υπόλοιποι θα κρύβονταν σ’ ένα ελαιοτριβείο σε απόσταση χιλίων μέτρων.

Λίγες ώρες αργότερα κατέφτασε στο σπίτι του Ζωγραφιστού και ο Ακουμιανάκης. Μαζί του είχε δύο γερμανικές στολές στα μέτρα του Φέρμορ και του Μος, τις οποίες του είχε παραδώσει ο πατριώτης Δημήτρης Μπαλαφούτης. Τις είχε ράψει ο αδερφός του, γνωστός ράφτης εκείνη την εποχή στο Ηράκλειο. Μάλιστα τα εθνόσημα των πηλικίων και κάποια διακριτικά των στολών τα κέντησε η μοδίστρα Αναστασία Ανδρικάκη, μια θαρραλέα γυναίκα που από νωρίς εντάχθηκε στην αντίσταση και στο ραφείο της είχε εγκατασταθεί το παράνομο Κέντρο Πληροφοριών των ανταρτών της περιοχής. Ο Αθανασάκης εξακολουθούσε να παρακολουθεί τα δρομολόγια του Κράιπε, βοηθούμενος από έναν άλλο πατριώτη, τον Στρατή Σαβιολάκη. Αυτός αντικατέστησε τελευταία στιγμή τον Γιάννη Βιττώριο, επειδή αρρώστησε ξαφνικά, και ανέλαβε να καθοδηγήσει την ομάδα της απαγωγής μετά την επιχείρηση προς τα Ανώγεια –μια περιοχή που πολύ καλά την γνώριζε, αφού παλαιότερα είχε υπηρετήσει στον Σταθμό Χωροφυλακής Ανωγείων. Μετά την ένταξη του Νίκου Κόμη, του Δημήτρη Τζαδάκη και του χωροφύλακα Αντώνη Ζωιδάκη, η ομάδα δράσης πια μετρούσε 14 άνδρες, εκτός των ανδρών του Μπουτζαλή.