Χωριό της επαρχίας Πεδιάδας και ομόνυμη κοινότητα έως το 1998 που με το νόμο Καποδίστρια έγινε μαζί με τον οικισμό του Γαλατά δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Θραψανού.
Το 2011 με το σχέδιο "Καλλικράτης" η Βόνη αποτελέι πλέον δημοτικό διαμέριαμα του Δήμου Μινώα Πεδιάδας, ο οποίος δημιουργήθηκε απο την συνένωση των δήμων Θραψανού, Αρκαλοχωρίου και Καστελλίου.
Βρίσκεται νοτιοανατολικά του Ηρακλείου, σε απόσταση 28 χμ. και κτισμένο σε υψόμ. 330 μ και περιβάλλεται από υψώματα και χαμηλούς λόφους με άνοιγμα προς τ' ανατολικά.
Στην φωτογραφία βλέπουμε άποψη του χωριού απο νότο προς βορά και σε πρώτο πλάνο δεξιά φαίνεται η Ιερά Μονή της Αγίας Μαρίνας.
Οι κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 1991 ήταν 664 και ασχολούνται με την παραγωγή επιτραπέζιων σταφυλιών, κρασοστάφυλων, σταφίδων και λαδιού. Μαρτυρίες αναφέρουν ότι η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Αγιοχώρι και προερχόταν από το γεγονός ότι στην περιοχή υπήρχαν πολλές εκκλησίες.
Για πρώτη φορά το όνομα Βόνη εμφανίζεται σε ενετικό συμβόλαιο του 1271 με λατινικούς χαρακτήρες: Voni . Σε άλλα ενετικά έγγραφα αναφέρεται άλλοτε ως Voni και άλλοτε ως Vogni Αναφέρεται σε συμβόλαια των συμβολαιογράφων τού Χάντακα Pietro Scardon το 1271 Voni , ( Ant . Lombardo, Documenti della colonia veneziana di Creta, σ . 108), τού 1301 , τού Leon . Marcello, Voni, (Chiaudano -Lombardo, Fonti pera la storia di Venezia, σ . 129).
To 1391 είναι φέουδο τού Orsolinus Iustiniano ( ΕΙ . Santschi, Regestes des arrcts civils, σ . 305, passim). Αναφέρεται στην επαρχία Πεδιάδας το 1577 από το Fr . Barozzi , ( f °25 r ) Voni , από τον Καστροφύλακα (Κ95) Vogni , με 278 κάτ. το 1583, από το Βασιλικάτα (Μνημεία Κρητ. Ιστ. V , σ. 123) Vogni , το 1630. Στην τούρκικη απογραφή τού 1671 Voni με 59 χαράτσα(Ν. Σταυρινίδη, Μεταφράσεις Β', σ. 116). Στην αιγυπτιακή απογραφή τού 1834 Voni ( Pashley , Travels in Crete , II , 319), με 30 τούρκικες οικογένειες. To 1881 αναφέ ρεται στο δήμο Αγιων Παρασκιών με 35 Χριστιαν. και 314 τουρκ. κάτ., το 1900 είναι στον ίδιο δήμο, κάτ. 138, το 1920 έδρα ομώνυμου αγροτ. δήμου, κάτ. 320, το 1928 γράφεται Βώνη, κάτ. 381, το 1940 Βόνη, κάτ. 460, το 1951, κάτ. 458, το 1961 κάτ. 511 και το 1971 κάτ. 585. Κατά την Τουρκοκρατία ο σουλτάνος το είχε δωρήσει γιά τη συντήρηση τού τεκέ τών Μπεκτασίδων, ( bekgi = φύλακας, φρουρός) στο σημερινό προάστειο τού Ηρακλείου Αμπελόκηποι, (πριν Τεκέ), και γι' αυτό έλεγαν το χωριό Βόνη Deleder Kuyu ... εξεδόθη το παρόν αυτοκρατορικον μου αφιερωτήριον, όπως αφιερωθεί εις τον ειρημένον Τεκέν το εν λόγω χωρίον μεθ' όλων τών ορίων του, της δεκάτης, των λοιπών φόρων και μεθ 'όλων τών υπηκόων μου τώνκατοικουντων εν αυτώ , τών τέκνων των, και τών τέκνων αυτών, πλην του κεφαλικού φόρου...(Το σχετικόν αφιερωτήριο τής 27 Ιουνίου 1649, βλ. Ν. Σταυρινίδη, Μεταφράσεις, τόμ. Δ', σ. 254).
Ύστερα από την ανακήρυξη τής Κρητικής Πολιτείας οι Τούρκοι έφυγαν, πουλώντας τις περιουσίες των σε Χριστιανούς από το οροπέδιο Λασιθίου, τις Γωνιές Πεδιάδας κ.λπ. Έξω από το χωριό βρέθηκε τελευταία (1957) λουτηροειδής σαρκοφάγος Υστερομινωικών III χρόνων, διακοσμημένη εσωτερικά με ψάρια, xταπόδια, υδρόβια πουλιά κ.λπ. (Βλ. «Κρητικά Χρονικά», τ. ΙΑ', σ. 337).
